آسانسور وسیله است متشكل از كابین و معمولا وزنه تعادل و اجزای دیگر كه با روشهای مختلفی، مسافر یا بار و یا هر دو را بین طبقات ساختمان جابجا می كنند.
با توجه به مقررات ملی ساختمان، ساختمان های بیش از 3 طبقه یا با طول قائم بیش از 9 متر از كف، حتما آسانسور نیاز دارند. لازم به ذكر است در ساختمانهای غیر مسكونی طول مسیر قائم حركت از كف پایین ترین طبقه تا كف بالاترین طبقه محاسبه می شود.
تبصره: در ساختمانهای 8 طبقه یا با طول مسیر 28 متر و بیشتر از كف ورودی اصلی باید حداقل 2 آسانسور تعبیه گردد.
بنابراین استفاده از آسانسور درساختمان ها رو به افزایش است . نكته ای كه باید مورد توجه قرار گیرد این است كه بازرسی فنی آسانسور هر ماه به صورت دوره ای باید انجام شود.
برای دریافت اطلاعات پیرامون واردات کالا و ترخیص کالا کلیک کنید.
در موقع تحویل گیری آسانسور باید شناسنامه مربوط به آسانسور نیز دریافت شود و در هر قرارداد نگهداری، این شناسنامه به رویت شركت نگهدارنده برسد تا اخرین تغییرات اساسی در اسانسور به اطلاعات آن شناسنامه اضافه گردد.
از جمله مواردی كه در بازرسی فنی آسانسور مد نظر باشد ، شامل:
- روشنایی كابین : روشن بودن داخل كابین به طور دائم الزامی است. همچنین تعبیه هواكش برای كابین درب دار الزامی است.
– پریز نصب شده روی سقف كابین
- روشنایی موتورخانه : روشنایی داخل موتورخانه باید به میزان حداقل 200 لوكس در كف تامین گردد.
– پریز موتورخانه: حداقل یك پریز میبایست در موتورخانه تعبیه گردد.
- روشنایی چاه آسانسور : روشنایی چاه آسانسور میبایست به صورت مطلوب تامین گردد. دو عدد چراغ در فاصله نیم متر از بالا و پایین چاه و الباقی چراغها به فاصله حداكثر 7 متر با حفاظ و قابلیت روشن و خاموش شدن از موتورخانه و چاهك باید نصب شوند.بهتر است در هر طبقه یك چراغ نصب گردد.
-
- زنگ خطر آسانسور : دكمه های زنگ خبر و توقف اضطراری پایین ترین دكمه بوده و در ارتفاعی برابر با 890 میلیمتر نصب شوند و بالاترین دكمه آسانسور نیز نباید بیش از 1370میلیمتر از كف كابین، ارتفاع داشته باشد. زنگ اخبار آسانسور باید مجهز به باطری قابل شارژ باشد و حتی المقدور امكان نصب زنگ كمكی در اتاق نگهبان نیز فراهم گردد.
بیشتر بدانید :
– سیستم های كنترلی، ایمنی، الكتریكی و محركه آسانسور از جمله مواردیست كه باید در بازرسی فنی و بازرسی ایمنی آسانسور مد نظر قرار گیرد. سیستم محركه آسانسور میبایست كمترین لرزش و صدا را داشته باشد و با بالانس كردن صحیح و نصب لرزه گیرهای مناسب از بوجود آمدن و انتقال این موارد به سازه ساختمان جلوگیری شده باشد.
– سیستم تعلیق كابین و مكانیزم تعادل و مسیر حركت كابین : رواداری توقف كابین از سطح تراز ورودی نباید از 20± میلیمتر بیشتر شود. در زمان قطع برق ، باید بتوان بطور دستی كابین را به نزدیكترین طبقه رسانید تا مسافران خارج شوند.
- تست و ازمون عملكرد ترمزهای ایمنی، گاورنر و ضربه گیرهای آسانسور: در آسانسورهای تخت بر و حمل بار، نصب یك یا دو ردیف ضربه گیر روی تمام دیواره های كابین الزامی است.
- عملكرد قفل ها و درب های كابین و طبقات در بازرسی فنی آسانسور باید مد نظر باشد.درب های كابین و طبقات (در نوع خودكار) باید هماهنگ باز و بسته شده و در موقع باز شدن به همدیگر متصل باشند. ضربه ناشی از برخورد در به مانع (مخصوصا مسافر) نباید بیش از 150نیوتن بیشتر باشد. در كابین و درهای طبقات در هنگام بسته بودن باید كاملا محدوده بازشوی ورودی را پوشش داده و قفل شوند. (قفل ایمنی)
– فضای چاه آسانسور باید منحصرا برای آسانسور باشد و نباید حاوی كابلها ، ابزار و چیزهای دیگر باشد. چاه آسانسور نباید وسیله تخلیه هوای ساختمان باشد.
- در بازرسی فنی آسانسور كلیدی كه باز شدن در چاهك(فاصله بین كف پایین ترین توقف تا كف چاه آسانسور) جهت توقف و نگهداشتن آسانسور در دسترس باشد، و از لحاظ ایمنی حالت روشن و خاموش كلید باید مشخص باشد.چاهك باید از نظر نفوذ رطوبت به داخل دارای عایق بندی مناسب بوده، كف آن سیمانكاری یا با موزائیك غیر لغزنده پوشیده شده و نردبان مناسبی داشته باشد، در آن كار گذاشته شود.
لطفا در مورد این مطلب نظر دهید