مدیریت خرید و سفارش های خارجی

مدیریت خرید و سفارش های خارجی : سفارشها یا قراردادهای منعقد شده پس از انجام یافتن مذاكرات و مكاتبات وقتی عملی می شود و به اجرا در می آید كه پرداخت مبلع معامله و تحویل كالا به نحوی از نظر طرفین تضمین شده باشد . فروشندگان با توجه به اعتمادی كه به طرف معامله ( خریدار ) دارند و نیز با توجه به ثبات اقتصادی كشور او برای پرداخت مبلغ معامله روشهای مختلفی را انتخاب می كنند . روشهای پرداخت دارای معایت و محاسنی است . پنج روش عمده پرداخت را توضیح می دهیم كه در آن به ترتیب میزان ریسك فروشنده كاهش یافته ، ریسك و وظایف خریدار افزایش می یابد.

 تجارت حساب باز . در این روش خریدار و فروشنده توافق می كنند كه خریدار در مقطع زمانی مشخصی در آینده بدهیهای خود به فروشنده را به حساب او واریز كند و فروشنده بدون توجه به این تاریخ ، اسناد و كالا را برای خریدار ا رسال كند تا او بتواند بلافاصله به ترخیص و تحویل كالا اقدام كند ؛ خریدار قرار می گذارد كه دو ماه پس از هر حمل مبلغ مورد نظر را به حساب موجود طرف از طریق مسایل مختلف پرداخت ( چك بانكی ، حواله و …) واریز كند . مسلم است كه در این گونه معغمله فروشنده به خریدار و دولت متبوع وی از نظر مقررات اقتصادی و ارزی اعتماد كامل دارد ، خود دارای نقدینگی به مقدار كافی است و دادن نسیه برایش امكانپذیر است . این روش مورد توجه خریدار است و بهترین روش محسوب می شود ؛ در حالی كه برای فروشنده دارای بالاترین ریسك است و او باید به روند عملیات توجه و اعتماد كافی داشته باشد. ذكر این نكته ضروری است كه بیش از 60درصد معاملات بین كشورهای عصو بازار مشترك اروپا بدین شیوه صورت می گیرد .

بروات ساده . در این روش ، فروشنده و خریدار توافق می كنند كه فروشنده كالا را برای خریدار ارسال كند و اسناد حمل را كه به نام اوست به طور مستقیم برایش بفرستد و او كالا را از گمرك ترخیص كند . فروشنده بر مبنای اسناد حمل ، برات ساده ای را به عهده خریدار صادر می كند و یا از طریق بانك خود ( و یا مستقیماً ) آن را برای بانك خریدار می فرستد تا وصول شود . بانك خریدار بلافاصله به خریدار آگهی براتگیر می فرستد و خریدار پس از رؤیت برات ، آن را قبول كرده ، از بانك خود می خواهد كه نسبت به كارسازی و پرداخت وجه برات اقدام كند . در واقع برات سندی است كه به موجب آن كسی به كس دیگری دستور می دهد كه مبلغ معینی را در وجه حامل یا شخص ثالث یا حواله كرد او به دیدار یا سررسید معین بپردازد . با توجه به این تعریف ظلبكار سندی را صادر می كند (بر عكس چك كه بدهكار آن را صادر می كند ) و به بدهكار ستور می دهد كه مبلغ معینی را به شیوه ای بپردازد . ممكن است سند برات حامل باشد یا حواله كرد و یا شخص ثالث . كسی را كه برات صادر كند “براتكش ” ، كسی را كه وجه براترا باید بپردازد ” براتگیر ” و عمل قبول بدهكار و پاسخ مثبت دادن به سند طلبكار را ” برات قبول ” می گویند .

برات خود بر دو نوع است : برات خارجی و برات داخلی . در برات خارجی محل صدور برات وپرداخت مبلغ آن در دو كشور است ؛ در حالی كه در برات داخلی در یك كشور قرار دارد . به هر حال در این روش پرداخت ، هنوز هم میزان ریسك فروشنده زیاد است ، گر چه نسبت به روش اول  وضعیت بهتری دارد ؛ زیرا از طریق بانك می تواند عملیات را پیگیری كند . در این روش خریدار وضعیت خوبی دارد و پس از دریافت كالا نسبت به پرداخت مبلغ معامله اقدام می كند .

مدیریت خرید و سفارش های خارجی – بروات وصولی اسنادی . اگر به همراه اسناد حمل ، برات نیز صادر و ارسال شود ، این روش را روش ” برات وصولی اسنادی ” می نامند در این روش فروشنده نسبت به دو روش قبل امنیت بیشتری دارد ؛ زیرا اسناد از طریق بانك ارسال می شود و می توند نحوه آزادسازی اسناد را فقط در مقابل پرداخت به عنوان شرط به بانك ابلاغ كند . این روش زیاد مطلوب خریدار نیست ؛ زیرا در صورتی می تواند اسناد حمل را دریافت كند كه دست كم قبولی خود ” برات قبول ” را اعلام كند . البته این روش بهتر از روش چهارم است ؛ چون از حمل كالا اطمینان حاصل شده است .

اعتبارات اسنادی . در این روش حداكثر تضمین برای فروشنده وجود دارد ؛ زیرا قیمت كالا را پس از ارائه اسناد حمل به بانكی در كشور خود دریافت می كند و ریسك عدم پرداخت از طرف خریدار به صفر می رسد . در این روش خریدار هیچ كنترلی بر كالا ندارد و حتی ممكن است در بسیاری موارد هنوز كالا به خریدار نرسیده ، فروشنده با ارائه اسناد مطابق با شرایط اعتبار ، وجه آن را از بانك دریافت داشته باشد . از آنجا كه در حال حاضر این روش در معامله با شركتهای ایرانی مورد قبول فروشندگان است . در این فصل اعتبارات اسنادی را با تحلیلی عمیق تر بررسی خواهیم كرد ؛ اما پیش از آن بهتر است روش پنجم پرداخت وهمچنین ابراز پرداخت را بیان كنیم .

 پیش پرداخت . در این روش قبل از آنكه كالا ارسال شود ، وجه آن از خریدار به طور كامل دریافت می گردد . طبیعی است كه مطلوبترین روش برای فروشنده پیش پرداخت است كه كمترین مطلوبیت را برای خریدار دارد . لازم است یادآوری كنیم كه برخی اوقات در معاملات تجاری و به منظور تأمین مالی سازنده یا ایجاد طمینان برای فروشنده و خریدار ، تركیبی از روش پیش پرداخت و اعتبارات اسنادی را به كار می گیرند كه بدین ترتیب درصدی از مبلغ قرار داد به عنوان پیش پرداخت و بقیه هنگام حمل كالا پرداخت می گردد . استفاده از این روش خریدار را ملزم می سازد كه ضمانتنامه های معتبری از فروشنده دریافت كند كه به وضعیت مؤسسه مورد نظر و دولت متبوع وی بستگی دارد .

این روشهای پرداخت كه آنها را به صورت بسیار كلی و گروهی مطرح كردیم ، هنگام اجرا نیازمند ابزار و وسایلی است كه در اصطلاح بانكداری وسایل پرداخت نامیده می شود . خریداران پرداخت هایی را كه باید هنگام برقراری ارتباط با فروشندگان خارجی انجام دهند از طریق وسایل ذیل به انجام می رسانند.

برای دریافت اطلاعات پیرامون واردات کالا و ترخیص کالا کلیک کنید.

 چك . اگر خریدار دارای حساب ارزی باشد ، براحتی می تواند با صدور چك وجه كالا را پرداخت كنند . این عمل درست مانند معاملات داخلی است كه وجه را در غالب چك ، به یكدیگر می پردازند و تفاوت آنها در محل صدور چك و تفاوت آنها تنها در صدور چك ومحل پرداخت مبلغ آن است كه در دو كشور متفاوت صورت می گیرد . فروشنده چك را در كشورش به حساب خود می گذارد و مراحل وصول به وسیله بانك طی می شود .

برات بانكی . خریدار می تواند به وسیله بانك خود یك چك بانكی به نفع فروشنده صادر كند در واقع بانك خریدار یك برات بانكی به عهده كارگزار خود در كشور فروشنده صادر می كند كه به نفع فروشنده است . سپس برات مذكور را به خریدار می دهد و او آن را با پست سفارشی برای فروشنده ارسال می كند . فروشنده پس از دریافت چك ، از طریق بانك خود آن را وصول می كند . به هر حال چك بانكی یا برات بانكی وسیله پرداخت مطمئن تری برای فروشنده است ؛زیرا صادر كننده آن خریدار نیست ، بلكه بانك است .

مدیریت خرید و سفارش های خارجی – دستور پرداخت كتبی . نام دیگر این گونه وسیله پرداخت انتقال از طریق پست است كه بر اساس آن خریدار خود از بانك می خواهد كه به صورت كتبی و از طریق پست سفارشی ، مبلغ مورد نظر را برای ذینفع حواله كند . در این حالت ، بانك كارگزار خریدار به شعبه یا كارگزار خود در كشور فروشنده دستور می دهد كه مبلغ درخواست شده طی حواله كتبی به ذینفع بپردازد . استفاده از این گونه پرداخت ها با مشكلات پستی همراه است ؛ در حالیكه استفاده از حواله های تلگرافی دارای چنین مشكلی نیست .

دستتور پرداخت تلگرافی . هنگامی كه مبلغ پرداخت ها زیاد باشد ، بانك ها بنا به درخواست خریدار ، وجوه مربوط را از طریق تلكس یا تلگراف به ذینفع پرداخت می كند . در روش پرداخت از طریق تلگراف وتلكس برای جلوگیری از تقلب وحفظ صحت معاملات از كد رمز بین دو بانك استفاده می شود ؛ زیرا استفاده از امضاء در تلكس و تلگراف امكان پذیر نیست چون در این روش پرداخت سرعت انتقال زیاد است ، كاربرد آن بیشتر است .

 ثوئیفت ( انجمن جهانی بین بانك مخابرات مالی ) . ثوئیفت یك انجمن بین المللی است كه بر اساس قوانین بلژیك تأسیس و در همانجا ثبت شده است . این انجمن از طریق 240 بانك آمریكایی و اروپایی پا گرفته است و هم اكنون حدود نهصد بانك در آن عضویت دارند كه متعلق به چهل كشورند . یكی از اهداف ثوئیفت آن است كه روابط بین بانكی را از طریق خطوط تلفنی تسهیل و تسریع كند ؛ ارتباطاتی ازقبیل پرداخت های بین المللی ، صورت حسابها ، اعتبارات اسنادی و سایر عمور مربوط به بانكداری بین المللی .

ثوئیفت با استفاده از سیستم های كامپیوتری ، توانسته است شبكه هایی ایجاد كند كه اعضای آن نقل و انتقالات را دریافت كرده ، با استفاده از شبكه های كامپیوتری صورت حسابهای مشتریان خود را كاملاً به روز نگهدارند در مجموع این روش پرداخت از روش پرداخت از طریق تلكس هزینه های كمتری دارد و سرعت انتقال آن هم بیشتر است .

البته باید اذعان نمود كه در كشور ما درحال حاضر ، به علت عدم كاربرد صحیح كامپیوتر ، حتی در داخل شبكه های بانكی نتوانسته اند ارتباطاتی مطمئن و سریع را ایجاد كنند ؛ بنابراین از ابزاری كه ثوئیفت برای افزایش توان اعضای خود به كار گرفته است ، هنوز در كشورهایی مثل ایران نمی توان به طور وسیع استفاده كرد .

مدیریت خرید و سفارش های خارجیاعتبارات اسنادی . اعتبارات اسنادی عبارت است از تعهدی مشروط كه بانك باز كننده اعتبار در ازای درخواست متقاضی اعتبار مبنی بر تسویه طلب ذینفع در مقابل اسناد معین و با رعایت شرایط و مقررات اعتبار در یك دوره مشخص بر عهده می گیرد ؛ بانك این تعهد را به دو صورت به انجام می رساند : .  پرداخت به شخص ثالث ( ذینفع ) یا به حواله كرد ، یا اینكه براتهای صادره ذینفع را پرداخت یا قبول نویسی می كند . دو بانك دیگری را مجاز می كند كه پرداخت مورد نظر را انجام دهد یا برات های مربوط را پرداخت ، قبول ویا معامله می كند .

همیشه این جمله را به خاطر داشته باشید كه اعتبارات اسنادی ، تعهد پرداخت در قبال ارائه اسناد معیین است . از سال 1933 كه اتاق بین الملل بازرگانی نسبت به قبول عرف و روش یكنواخت برای اعتبارات اسنادی و انتشار آن اقدام نمود تاكنون این روشها بطور مستمر مورد تجدید نظر قرار گرفته و بهنگام شده است . تا قبل از سال 1962، هنگام استفاده از این روشها بیشتر به حفظ منافع بانكداران در مقابل قصور به خریدار یا فروشنده توجه می شد ؛ اما پس از تجدید نظر 1962كه این روشها در سطحی وسیعتر مورد پذیرش قرار گرفت ، خریدار موظف گردید كه خواسته خود را در متن اعتبار تصریح كند . در سال 1674نیز تغییراتی در تهیه اسناد و استفاده از رویه های جدید تجارت و حمل و نقل و پرداخت بوجود آمد و سرانجام در سال 1938با توجه به آینده تجارت و اولویت دادن به مشكلات خریدار و فروشنده آخرین تجدید نظر نیز صورت گرفت . در این تجدید نظر نمایندگانی از تجار ، صنعتگران ، بیمه گران ، شركتهای حمل و نقل زمینی ، هوایی ، دریایی و نیز بانكداران حضور فعال داشتند و گزارش كار آنان به كمیسیون بانكداری اتاق ارائه و در نهایت در نشریه شماره 400 اتاق بازرگانی منعكس شد. در نظام 55 ماده عرف و روش یك نواخت اعتبارات اسنادی به طور كلی ، مفاد به شش طبقه تقسیم شده است كه اهل حرفه و فن باید به طور مستمر و با دقت این مقررات را مطالعه كنند . در این جا قوانین مذكور را به صورتی كلی و فقط برای آ شنایی

این طبقه مشتمل بر شش ماده است كه حاوی مواد ذیل است :

درج عباراتی كه مبین استفاده از مقررات عرف و روش یك نواخت اعتبارات اسنادی تجدید نظر 1983مندرج در نشریه شماره 400 اتاق بین الملی بازرگانی باشد آن اعتبارات را در چارچوب در این مقررات خواهد داد . اعتبارات اسنادی با قراردادهای فروش و سایر قراردادهای طرفین معامله ارتباط نداشته این گونه قرار دادها تعهدی برای بانك ایجاد نمی كند همچنین تمام طرف های درگیر در اعتبار اسنادی ، با اسناد سرو كار دراند نه با كالاها و خدمات . سرانجام آنكه هر گونه اصلاح و یا دستور برای صدور اعتبار باید به طور كامل دقیق و مشخص با شد و بانكها موظفند از قبول اصلاحات یا دستورات مبهم خوداری كنند .

 شكل و ابلاغ اعتبارات . این طبقه نیز دارای هشت ماده است  كه مفاد آن اشكال اعتبارات اسنادی و چگونگی ابلاغ اعتبار به ذی نفع را تشریح می كند . در این مورد اعتبارات به دو دسته قابل برگشت و غیر قابل برگشت تقسیم شده و ذكر گردیده است كه چنانچه اعتباری به روشنی نشان ندهد كه از كدام دسته است كه اعتباری قابل برگشت تلقی خواهد شد اعتبار قابل برگشت در هر زمان و بدون اطلاع قبلی به ذی نفع از طرف بانك صادر كننده اعتبار قابل اصلاح یا ابطال است اعتبار غیر قابل برگشت برای بانك صادر كننده تعهدی قطعی ایجاد می كند و بانك مذكورمسول پرداخت ( دیداری یا مدت دار ) یا قبول بروات صادر شده از سوی متقاضی است به هر حال بانك كارگزار و ابلاغ كننده اعتبار به مشتری هیچ گونه تعهدی ندارد و فقط وظیفه دارد در اجرای اعتبار دقت لازم را مبذول دارد . برخی اوقات بنا به درخواست متقاضی ، بانك صادر كننده اعتبار از بانك كارگزار فروشنده درخواست می كند اعتبار غیر قابل برگشت اور را تأیید كند . چنانچه بانك مذكور اعتبار را تأیید كند ، كلیه تعهداتی كه بانك صادر كننده دارد او نیز خواهد داشت و موظف به پرداخت ( دیداری یا مدت دار ) قبول بروات و معامله هر كدام كه در متن اعتبار گفته شده باشد – است ؛ به همین دلیل در یكی از مواد این طبقه آمده است كه اعتبارت باید به روشنی پرداخت دیداری ، مدت دار ، قبول نویسی و بانكهایی را كه برای هریك از این گونه پرداخت ها مورد نظسر قرار گرفته اند ، نشان بدهند . اصلاح یا ابطال اعتبارات غیر قابل برگشت بدون موافقت طرفین ، ممكن نیست و چنانچه دستورات متقاضی برای صدور ، تائید و ابلاغ بصورت ناقص یا مبهم شده باشد . بانكها موظفند از انجام دادن تعهداتی كه صراحت ندارد ، اجتناب كنند.

 تعهدات و مسئولیتها . این طبقه نیز هفت ماده را در خود جای داده و به بیان تعهدات ومسئولیتهای طرفین پرداخته است . در این مبحث آمده است كه بانكها باید به كلیه اسناد با دقت معقول و قابل قبولی رسیدگی و مشخص كنند كه اسناد از نظر ظاهر با قیود و شرایط اعتبار مطابقت دارد یا خیر . اما چنانچه بانك صادر كننده در هنگام وصول اسناد ، تشخیص دهدكه صورت ظاهر اسناد با قیود و شرایط اعتبار مطابقت ندارد ، طی مدت معقولی باید

نسبت به پذیرش اعتبار یا امتناع از آن تصمیم گیری نماید و چنانچه آن را رد كرد ، مراتب را با ذكر مغایرتهایی كه موجبات عدم قبول را فراهم آورده است به بانك پرداخت كننده اعلام كند كه در این صورت می تواند برای وجوه پرداختی ادعا و آن را از بانك پرداخت كننده مطالبه كند . از اینكه بگذریم بانكها هیچ گونه تعهدی نسبت به شكل ، كفایت ، صحت ، اصالت ، تقلب ویا اثر قانونی هیچ كدام از اسناد و به طور كلی شرایط عام و خاص مقرر در اسناد ندارند و به مشخصاتی از قبیل مقدار ،وزن ، كیفیت و وضعیت بسته بندی توجهی نداشته ، با حمل كنندگان ، بیمه گران و اشخاص دیگر ارتباطی ندارند . دیگر آنكه بانك صادر كن اعتبار تحت هیچ عنوانی از تعهدات خودش در تهیه بازپرداخت بانك پرداخت كننده چنانچه او را مجاز به قبول ، پرداخت و معامله كرده باشند مبرا نخواهد بود .

?-مدیریت خرید و سفارش های خارجی –  اسناد اعتبار . آنجا كه اعتبارات اسنادی ، درمقابل اسنادی مشخص ، پرداخت را تعهد می كند ، مبحث مربوط به اسناد مورد لزوم در روند پرداخت اعتبارات اهمیت بسیاری دارد و از همان دوران گذشته مقوله ای بحث انگیز و مورد توجه بوده است و دست اندركاران اعتبارات اسنادی به طور مستمر این بخش از اعتبارات را بهنگام نموده و به آن توجهی خاص مبذول داشته اند . مواد 22 لغایت 43مقررات متحدالشكل اعتبارات اسنادی به تصریح اسناد مورد نظر در اعتبارات اسنادی پرداخته است . در این مواد آمده است ، بانكها اسنادی را كه با دستگاهای تكثیر ، و كامپیوتر یا كاربن تهیه شده باشند ،در صورتی كه به عنوان نسخ اصلی گواهی شوند به منزله نسخ اصلی می پذیرند ؛ مگر آنكه در اعتبار طور دیگری قید شده باشد . در اعتبار اسنادی چنانچه اسنادی به غیر از اسناد حمل و نقل ، اسناد بیمه و سیاهه های بازرگانی مورد نیاز باشد ، یاید قید و روشن شود كه این گونه اسناد را چه كسانی صادر می كنند و محتویات و عبارات آن چیست ؛ البته چنانچه چنین صراحتهایی در اسناد وجود نداشته باشد ، بانكها مجبور به قبول اسناد به همان وضع موجود خواهند بود . همان طور كه ملاحظه می گردد از نظر بانكها و در مقررات اعتبارات اسنادی ، سند حمل و نقل ، بیمه و سیاهه بازرگانی از لحاظ اهمیت اولویت داشته و اسناد دیگر نیز باید دارای صراحت باشد و چگونگی صدور و تأییدهای لازم در متن اعتبار مشخص باشد درغیر این صورت بانكها مجبور به مطابقت شكل ظاهری اسناد هستند وت حق خریدار و گشاینده اعتبار ضایع می شود . ذكر این نكته نیز ضروری است كه بر طبق ماده 24مقررات متحدالشكل ، بانكها مجازند اسنادی را كه تاریخ صدورشان قبل از تاریخ صدور اعتبار است بپذیرند ، مگر آنكه در متن اعتبار ترتیب دیگری پیش بینی شده باشد . اسنادی كه در اعتبارات اسنادی بسیار مورد توجه قرار گرفته و در ماده 23 بر شمرده شده است به ترتیب اهمیت از نظر اعتبارات اسنادی به شرح ذیل است :

الف )مدیریت خرید و سفارش های خارجی – اسناد حمل و نقل . به طور كلی به اسنادی گفته می شود كه مبین بارگیری در كشتی یا ارسال یا تحویل از طرف مؤسسه حمل و نقل معتبر است . مقررات متحدالشكل ، مندرجات اعتبار را در این مورد مقدم می دارد و سند حمل معتبری را می پذیرد كه از طریق آن اصالت حمل كننده مسجل شده باشد ؛ برای مثال :

– سند باید از طرف حمل كننده معین یا نماینده او صادر شده باشد ؛ به عبارت دیگر در صورتی كه در متن اعتبار مجاز شناخته نشده باشد ، اسنادی را كه عاملان حمل و نقل صادر كرده اند رد می كند ، مگر آنكه بارنامه حمل نقل ( فیاتا ) موجود بوده ، مورد تأیید اتاق بازرگانی بین المللی باشد .

– سند باید ارسال یا تحویل كالاها یا بارگیری آن در كشتی را نشان بدهد .

– در صورتی كه نسخ اصلی در چند نسخه صادر شده باشد ، مجموعه آنها باید به نام فروشنده باشد .

به هر حال سند حمل و نقل باید بصراحت در متن قرار داد مشخص شده باشد تا امكان مطابقت اسناد به خوبی وجود داشته باشد . در ضمن بانك در صورتی كه در متن اعتبار پیش بینی نشده باشد ، چنانچه اسناد حمل و نقل دریایی مشمول قراردادهای حمل دربست باشد ، یا قوه محركه كشتی باد باشد ، این گونه اسناد را رد می كند . ملاحظه می گردد كه سند حمل باید بسیار دقیق و دارای دو خصوصیت عمده باشد : اول آن كه مبین واقعی حمل باشد و حمل كننده یا

نماینده او آن را صادر كرده باشد ؛ دوم آنكه در متن اعتبار بصراحت مشخص شود كه حمل كننده كیست و شیوه حمل چگونه است . گرچه در برخی كشورها ، ئولت برای كمك به بازرگانی خارجی محدودیتهایی برای شركتهای حمل كننده و دست اندركاران حمل فراهم می كند و در جهت تضمین منافع وارد كنندگان و صادر كنندگان عمل می نماید وموجب می شود تشخیص سندمطلوب حمل از كانالهای متعددی عبور كنند ؛ اما به طور كلی در مقررات متحدالشكل اعتبارات اسنادی بر صراحت كلام در خصوص حمل و رعایت احتیاط و حمل از طریق شركتهای معتبر تأكید شده است . در اسناد حمل معمولاً نام كشتی ، بندر بارگیری یا محل بارگیری و بندر محل تخلیه ذكر می شود . بانكها انتقال كالا را از یك وسیله نقلیه به وسیله ای دیگر در صورتی كه در شروط اعتبار درج شده باشد ، مجاز می دانند ، مشروط بر آنكه درتمام طول مسیر ، كالا تحت پوشش همان سند حمل و نقل قرار گرفته باشد . همچنین رسید پستی یا گواهی پستی به عنوان سند حمل مورد قبول بانكهاست ؛ البته در صورتی كه در اعتبار این مطلب قید شده باشد . دیگر آنكه ، چگونگی پرداخت كرایه حمل باید بصراحت در متن اعتبار درج شود .

در پایان مبحث اسناد حمل و مدیریت خرید و سفارش های خارجی ، ذكر دونكته دیگر ضروری است :

اول آنكه بانكها اسناد حملی را كه در آنها جملات مشكوك و پیش بینی نشده در متن اعتبار باشد ؛ نمی پذیرند و سند پاك و صاف می خواهند ؛

دوم آنكه بانك اسناد حمل و نقلی را كه در آن نام ارسال كننده كالا شخص دیگری به جز ذی نفع اعتبار است می پذیرند ، مگر آنكه در اعتبار طور دیگری قید شده باشد .
برخی از اسنادی كه سند حمل و نقل تلقی

می شوند عبارتند از : بارنامه دریایی ، رسید پستی ، بارنامه حمل و نقل مركب ، بارنامه بندر به بندر ، حمل نقل مركب كه در مبحث بارنامه های مختلف كه در واقع ، قراردادهای حمل كالا هستند توضیح بیشتری خواهیم داد .

ب)مدیریت خرید و سفارش های خارجی –  اسناد بیمه . در ماده 35 مقررات متحدالشكل اعتبارات اسنادی آمده است كه اسناد بیمه باید چنانه در اعتبار قید گردیده است ، باشند . و از طرف شركتهای بیمه و بیمه گران یا نمایندگان آنان صادر و امضا شده باشند .

بیمه نامه های موقت كه از طرف دلالان صادر شده است ، مورد قبول واقع نخواهد شد ، مگر آنكه بصراحت مجاز شناخته شده باشند . همچنین بیمه نامه هایی كه تاریخ صدورشان بعد از حمل یا بارگیری ( بر اساس سند حمل ) باشد ، مورد پذیرش بانك قرار نمی گیرند ، مگر آنكه در بیمه نامه به این مطلب اشاره شده و به قدر كافی پوشش زمانی فراهم باشد . سند بیمه نیز باید به ارزی باشد كه اعتبار بر آن بنا شده است و مبلغ پوشش بیمه ای نیز باید بر حسب مورد بر

مبنای CIF یا CIP به علاوه 10درصد باشد و در صورتی كه برای بانك مشكل باشد كه این مبلغ را مشخص كند ، همان مبلغ دستور داده شده و یا مبلغ فاكتور را خواهد پذیرفت ، مگر آنكه در اعتبار ترتیبی دیگر قید شده باشد . در متن اعتبارات باید بر نوع بیمه مورد نیاز تصریح گردد وعبارات مبهم از قبیل خطرهای احتمالی عادی نمی یابد در آنها درج شود . در صورت نبودن دستورهای صریح در اعتبار ، بانكها اسناد بیمه را به همان صورت كه ارائه می شوند ، می پذیرند و در قبال برخی خطرهای احتمالی مسئولیتی نخواهند داشت .